Kin omhoog, tietjes naar voren

Corona-dressup. No make-up, no hairdo, no nothing

Ik kan wel denken en zeggen dat het goed gaat, dat we ons hebben neergelegd bij de situatie zoals die is en ons behoorlijk hebben aangepast en dat we er wel doorheen gaan komen....
De kop- en kaakpijn waar ik iedere ochtend mee wakker wordt na een nacht tandenknarsen verraad toch dat ik iets minder zeker van de zaak ben dan ik bij daglicht mezelf probeer voor te houden.  'Lichtelijk uit mijn goeie doen' is misschien een passende omschrijving.
Al geldt deze beschrijving niet voor gisteren.
Gisteren wilde ik niets meer.
We begonnen de dag goed. Schema gemaakt; wie doet wat wanneer; huiswerk, tafel dekken, vrij, huiswerk etc.
Maar na een half uur huiswerk kind 1 in tranen. Toen mama ook. En dat is de rest van de dag niet meer goed gekomen.
Kinderen hadden feest! Tv kijken, spelletjes op de telefoon, het mocht allemaal!
Mama lag in bed.
Voor mij was het een dagje hel.
Tegen al mijn principes in.
Met heel veel werk te doen en twee kinderen om van te houden...
En dan niets.
Vandaag moet ik me opkalefateren voor mijn leerlingen.
Schuldgevoel.
Voor anderen kom ik wel mijn bed uit maar voor m'n eigen kinderen niet.
Dramaqueen. 'T was maar 1 dagje.
Maar toch voelt het zo.
Ik hoop dat het gaat lukken vandaag.
Ik ben doodmoe.
Van alles.
Maar vooral van mezelf. Ik ben een chaotische perfectionist, alleskunner, allesdoener, alleswiller.
Maar alles is nu even te veel.
Ik dacht net: ik moet dat lied van Harry Jekkers weer eens zingen: 'ik hou van mij'.
Want: een betere wereld begint bij jezelf.
Leuk, maar: Alweer iets dat ik moet van mezelf.
Ik denk er al dagen over om mijn haar af te knippen. Alweer iets dat ik moet van mezelf.
Waarom kan ik niet gewoon even alleen de dingen doen die nu nodig zijn en niet meer meer meer?
Ik zal beginnen met opstaan. Even gezond ontbijtje maken. Schapenyoghurt met fruit moet toch lukken.
En dan zien we verder wel hoe de dag loopt.
In bed blijven en me afvragen of het goed gaat komen is in ieder geval de meest nutteloze actie ooit.
Zoals de paardrij-juf vroeger zei: 'kin omhoog, tietjes naar voren'.

​

---